گرند کانیون آریزونا می تواند هیبت آور باشد ، اما در مقایسه با دره بزرگ Vales Marineris در مریخ فقط یک “خراش” است.

طبق گفته ناسا ، این دره که حدود 2500 مایل در امتداد خط استوا قرار دارد ، در صورت قرار گرفتن در ایالات متحده از نیویورک به سانفرانسیسکو می رسد. کف دره 7 مایل به جلگه های اطراف فرو می رود. عمق آن به اندازه عمیق ترین قسمتهای اقیانوس زمین است.

این بزرگترین دره در منظومه شمسی است و تصاویر جدید از مدارگرد شناسایی ماهواره جزئیات اندازه عظیم آن را نشان می دهد.

این عکس ها با استفاده از HiRISE (آزمایش علمی با تصویربرداری با وضوح بالا) ، قوی ترین دوربینی که تاکنون به یک سیاره دیگر ارسال شده ، گرفته شده است. دانشگاه آریزونا گفت ، این یکی از شش ابزار موجود در مدارگرد شناسایی مریخ است.

به گزارش لایو ساینس ، علی رغم برخی تصاویر واقعاً نفسگیر از والس مارینریس ، دانشمندان هنوز از نحوه شکل گیری مجموعه غول دره اطمینان ندارند.

وی گفت: “برخلاف Grand Canyon بر روی زمین ، Vales Marineris احتمالاً توسط میلیاردها سال آب شتاب زده تراشیده نشده است؛ سیاره سرخ بسیار گرم و خشک است تا جایی که رودخانه ای به اندازه کافی بزرگ باشد تا بتواند پوسته را بشکند.” LiveScience.

آژانس فضایی اروپا اعلام کرد ، هنگامی که اولین گروه آتشفشانهای معروف به منطقه تارسیس برای اولین بار از خاک مریخ فوران کردند ، بیشتر این دره احتمالاً میلیاردها سال پیش افتتاح شده است.

آژانس فضایی گفت: “در حالی که برآمدگی تارسیس در طی یک میلیارد سال اول روی کره زمین از ماگما متورم می شد ، پوسته اطراف آن کشیده می شد ، پاره می شد و سرانجام در دهانه های غول پیکر Vales Marineris فرو می ریخت.”

ساینس تایمز گزارش داد ، تارسیس بولدر محل زندگی Olympus Mons ، بزرگترین آتشفشان منظومه شمسی است.

به گزارش LiveScience ، تجزیه و تحلیل بیشتر عکس های با وضوح بالا مانند این ها به حل داستان گیج کننده منشأ بزرگترین دره منظومه شمسی کمک می کند.

این مقاله در اصل امروز در ایالات متحده آمریکا ظاهر شد: دره مریخ بزرگتر از گرند کانیون ، بزرگترین در منظومه شمسی است: ناسا