دانشمندان سابقه 700 ساله چگونگی عبور بادهای غربی از نیمکره جنوبی را بازسازی کرده اند.

این یک رکورد قابل توجه است که در گل و لای پایین یک دریاچه کوچک در جزیره دور افتاده ماریون در اقیانوس هند تحت قطب جنوب ثبت شده است.

آنچه این داستان نشان می دهد این است که قدرت و عرض جغرافیایی جزایر غربی با دما ارتباط نزدیک دارد.

و نتیجه آن این است که با گرم شدن آب و هوا احتمالاً شدت یافته و به صورت قطبی حرکت می کند.

دکتر بیانکا پرن گفت: “آنچه در این رکورد دریاچه مشاهده می کنیم این است که این بادهای غربی بسیار متحرک بوده و نسبت به تغییرات بسیار کوچک دما حساس هستند و این پیامدهای بزرگی برای آینده سیاره ما دارد.” نظرسنجی قطب جنوب انگلیس (BAS) به BBC News گفت.

وزش بادهای غربی – که در عرض جغرافیایی به عنوان چهل غرش ، پنجاه شدید و شصت فریاد شناخته می شود – بسیار تأثیرگذار هستند.

موقعیت کمربند اصلی آنها مربوط به زمین و احتمال آتش سوزی جنگل ها در سرزمین های جنوبی است. آنها همچنین جذب دی اکسید کربن و گرما به اقیانوس جنوبی را تنظیم می کنند و باعث از بین رفتن آبهای آن می شوند. و در دهه های اخیر ، وزش باد شکل گیری یخ دریا را در اطراف قطب جنوب تغییر شکل داده و در ذوب شدن غرب قاره سفید نقش دارد ، و آب گرم را در زیر جبهه های یخچال های شناور هدایت می کند.

اما ممکن است بپرسید: چگونه دریاچه در جزیره ماریون سابقه این بادهای غربی را حفظ می کند؟ پاسخ در شیمی احساسات اوست.

با وزش باد روی سطح اقیانوس ، اسپری نمک را بیرون می اندازد. وقتی این دریاچه در دریاچه قرار می گیرد ، آب دریاچه را شورتر می کند. این امر به نوبه خود زیست دریاچه را تغییر می دهد و فقط به گونه های کوچک جلبک یا دیاتوم علاقه مند می شود که می توانند محیط جدید شور را تحمل کنند.

هرچه باد شدیدتر باشد ، نمک پاش بیشتر و شرایط دریاچه به چالش می کشد.

داستان ادامه دارد

این بدان معنی است که وقتی دانشمندان در گل دریاچه ، با قدمت لایه های آن و شناسایی بقایای گونه غالب دیاتوم در طول زمان ، حفاری می کنند ، یک “پروکسی” با قدمت چند ساله برای قدرت بادهایی که بر فراز جزیره ماریون می وزند ، دریافت می کنند.

وقتی این اطلاعات با سایر پرونده های آب و هوایی در اطراف نیمکره جنوبی ترکیب می شود ، یک تصویر جذاب پدیدار می شود.

این نشان می دهد که در دوره های سرد تاریخ جدید زمین ، مانند به اصطلاح عصر یخبندان کوچک (تقریباً 1400-1870 میلادی) ، کمربند اصلی باد ضعیف شده و به سمت استوا تغییر مکان داده است.

از طرف دیگر ، در دوره های گرم (قبل از 1450 و بعد از 1920) ، هسته تشدید شده و به قطب مهاجرت کرد.

از دهه 1960 ، سوابق ابزار مهاجرت به قطب و تقویت کمربندهای بادی اصلی را مستند می کند – به احتمال زیاد در نتیجه تغییرات جوی ناشی از از دست دادن ازن استراتوسفر ناشی از مواد شیمیایی ساخته شده توسط بشر که متعاقباً منع شده اند

اکنون این س isال مطرح است که آیا با بهبود سوراخ ازن ، آیا گرم شدن کره زمین برای احیا و تحکیم روند مداخله می کند؟

مدل های رایانه ای این اطلاعات جدید را می گیرند و پیش بینی های خود را اصلاح می کنند.

دکتر پرون گفت: “این مطالعه دریچه کوچکی به ما می دهد که بادهای غربی در گذشته چه کاری انجام داده اند و اینکه در آینده چه انتظاری داریم.”

دکتر دومینیک هاجسون ، نویسنده همکار ، همچنین از BAS ، افزود: “با تغییرات سریع که اکنون در آب و هوای زمین در حال وقوع است ، استفاده از داده های تاریخی برای افزایش دقت مدل های آب و هوایی بسیار مهم است.

“این مطالعه رفتار بادهای غربی مدتها قبل از اندازه گیری ماهواره ها و زمین را نشان داد.

“این به ما نشان می دهد که گرم شدن کره زمین رطوبت حامل بادهای جنوب ، دور از استرالیا ، آمریکای جنوبی و آفریقای جنوبی را دفع می کند. عواقب انسانی فوری این مسئله افزایش خشکسالی و آتش سوزی جنگل است.”

مطالعه ماریون در مجله Nature Communications Earth & Environment منتشر شد.